Highway 37 north tot Watson Lake

Bij het wegrijden uit Stewart pikken we nog even WiFi op bij het plaatselijk hotel en rijden terug via Highway 37a richting Meziadin Junction, onderweg hiernaartoe spotten we nog 2 zwarte beren, maken nog een aantal stops bij het zicht op de gletsjer (met zon toch vriendelijker) en komen na een uurtje aan bij de Junction. Weer snel een paar liter diesel erin een koffie to go en vervolgen onze weg op highway 37 north.

Een man bij het benzinestation had het al gezegd dat er 2 grizzly langs de weg liepen, wij zien er 1 en kunnen ook (weer) mooie foto’s maken (inclusief de herrieschopper van vannacht staat de beerteller op 16).

De weg is schitterend met om ons heen opnieuw hoge bergen met heel veel sneeuw en ook langs de weg ligt nog veel sneeuw, meren zijn nog grotendeels bevroren maar de natuur is👌 Onderweg ook veel houtkap en voor de werknemers lijkt het of er speciaal een landingsbaan  ✈️ is aangelegd, eerst zien we een vliegtuig net opgestegen en geen 5 minuten later een landingsbaan met een aardig vliegtuig erop, ziet er in deze omgeving best vreemd uit!

Opnieuw spotten we een zwarte beer in het groen langs de weg wat de berenteller op 17 zet!🐻

De bestemming is Iskut BC want ondanks dat de campground in Kinaskan Lake Provincial Park normaal open gaat op 16 mei stond vanochtend op de site dat dit vanwege de sneeuw is verlaat naar 20 mei, balen! 

Net als gisteren stoppen we even onderweg om een soepje en een tortilla te maken en eten dit op bij een heerlijk zonnetje in een prachtige omgeving, alleen de stilte al👌. Het is nog 70 kilometer naar Iskut en zo’n 20 kilometer daarvoor ligt de campground Kinaskan Lake en wat schetst de verbazing… de gate is open dus de campground ook, das top👍

We rijden de campground op vragen aan de ranger of ze echt open zijn en krijgen het antwoord wat we willen horen, JA!

We zoeken een mooi plekje aan het bevroren meer (normaal allang weer open🤷‍♂️) dus vissen 🎣 zit er helaas (weer) niet in. We installeren de boel, nemen een lekker versnapering en met een prachtig uitzicht is het genieten met het mooie weer👌 

Op de campground is het wat drukker aan het worden en komen we ook nog “bekende” tegen, Bob en Nancy van een aantal dagen terug zijn ook gearriveerd met hun grote huis op wielen. Kort even een praatje en ieder weer zijn eigen weg.

Inmiddels is het alweer etenstijd dus kan het kampvuur aan, we eten zalm met gepofte aardappel, mmmm 😋 het is heerlijk. Na het eten frissen we ons op in de camper, zetten een bakje, kaarten nog een paar potjes en dan is het weer bedtijd.

Na een koude nacht (het heeft gevroren, zelfs het stroompje naast onze plek is bevroren) donderdag 19 mei iets later opgestaan (08:00, de dag is voorbij), de zon schijnt, het warmt al weer op dus het belooft een mooie dag te worden.

Na het ontbijt verlaten we Kinaskan Lake Provincial Park en draaien highway 37 north weer op met bestemming Boya Lake Provincial Park, een ritje van zo’n 280 kilometer.

De weg slingert van hoog naar laag door oneindig bebost gebied met meren geheel of deels bevroren, op sommige delen lijkt het diep winter met de nog aanwezige sneeuw, dan lijkt het al volop voorjaar en dat alles omringd door hoge bergen met witte toppen, prachtig!

We zijn halverwege als we iets midden op de weg zien staan, als we dichterbij komen blijken het twee cariboo’s, een rent de berm in maar de ander weigert opzij te gaan (vinden wij niet erg) zodat we mooie foto’s kunnen maken en zelfs kunnen filmen.

In Iskut halen we een bakje en tanken maar weer eens wat diesel en gaan richting Dease Lake, onderweg rent er iets over de weg, het blijkt een eland en ook deze staat op de foto, het blijft wel opletten geblazen met al dat overstekend wild!!

In Dease Lake halen we nog maar een bakje en rijden weer verder voor de laatste 100 kilometer. Bij Good Hope Lake willen we nog wat diesel tanken maar deze pomp is ondanks alle vermeldingen van “gas” gesloten, we kunnen nog 185 kilometer rijden en naar Watson Lake is het nog 110 kilometer dus dat moet lukken 🤞 (of we moeten in een bear jam komen😬)

Onderweg naar de campground zien we een zwarte beer de weg over rennen, we zien hem nog wel tussen de bomen maar al snel uit het zicht. De beerteller staat op 18.

Als we de ingang van de campground oprijden spotten we nog een cariboo (te snel voor een foto🤷‍♂️). We checken in op Boya Lake campground er zijn veel “bekende” (het lijkt “we zijn er bijna” wel). 😉

Net als Kiniskan Lake is ook Boya Lake nog bevroren. De camphost verteld ons (en ze doet het al een tijdje (48 jaar😳) dat dit de 2e keer is dat ze het meemaakt! 

We staan heerlijk in de zon en uit de wind, kaarten buiten een paar potjes, lopen een klein trailtje langs het meer en de campground en steken daarna het kampvuur aan. 

Ook vandaag eten we weer van het kampvuur en de pot schaft: kip met salade en hashbrown 😋.

Gisteren een gepensioneerd stel ontmoet op Kinaskan Lake campground, Ron en Julie, van oorsprong Brits maar woonachtig in Cyprus en reizend met een eigen camper (staat gestald in Phoenix) naar Alaska. Zij staan nu ook op Boya Lake campground en lopen even langs voor een praatje en een versnapering bij het kampvuur, erg leuk👍

Het is inmiddels al 10 uur en het lijkt nog wel dag (het is om 11 uur pas echt donker). We laten het kampvuur doven, koken water uit het meer en frissen ons op in de camper. Daarna een lekker bakje thee, even chillen en het is alweer bedtijd! 

Als we 20 mei wakker worden en uit ons dakraam kijken is de lucht strak blauw. We maken het ontbijt en lopen daarna een trailtje naar de beaver 🦫 dam. Het trailtje is 5 kilometer en gaat eerst langs het meer, via het bos om uiteindelijk aan de andere kant uitkomen bij de grote Beaver Dam, en wat een rust en natuur, wat mooi.

De bevers laten zich niet zien (eten genoeg denk) dus genieten we even van de stilte en de om te genieten van de omgeving.

Even over 11e rijden weg van deze mooie campground en rijden en laatste stukje van 85 kilometer over highway 37 north. De weg is stil en we passeren een kilometerslang afgebrand gebied als gevolg van een grote bosbrand 3 jaar terug.

Onderweg spotten we nog 2 zwarte beren (de beerteller staat op 20), rijden nog over een stuk ondergelopen weg en aan het eind van highway 37 verlaten we British Colombia en rijden Yukon binnen. Rond 1e komen we aan in Watson Lake.

In Watson Lake vullen we de tank met diesel (dat was wel nodig), legen de vuil tanken en lopen dan naar Sign Post Forest om ONS bordje te updaten. We maken nog wat foto’s van de +/- 50.000 bordjes en halen de nodige informatie bij het visitor center.