Zion National Park (the Subway trail at Zion Wilderness)

Vanochtend de wekker gezet (ja, jullie lezen het goed de wekker en dat als je op vakantie bent) op 05:45 uur!!!!!!!!!!! De reden, vandaag stond DE TRAIL van deze vakantie op het programma, THE SUBWAY TRAIL at the ZION WILDERNESS!!

Na snel een bakje te hebben gedaan om kwart voor 7 gaan rijden over de Kolob Terrace road, rond 07:10 uur waren we aangekomen (zo'n 10 mijl verder) op de parkeerplaats Left Fork Trailhead (hier zouden we rond 07:30 uur) worden opgehaald om weer 8 mijl verder te worden gebracht naar de Wildcat trailhead (het begin van de Subway trail).

Rond half 8 was onze transfer gearriveerd en bracht ons zoals gezegd omhoog naar het startpunt. Om 08:00 uur begonnen aan de Subway trail. De trail had een totale lengte van 9,5 mijl (15,2 km) top - down.

Ja en dan DE TRAIL wat zullen we daar van zeggen?? een paar steekwoorden, GEWELDIG, WATER, ZWEMMEN, ABSEILEN, KLIMMEN, ZWAAR, MOE, FANTASTISCH en zo kan ik nog wel even doorgaan......

Begonnen met lopen in een zeg maar duinachtige omgeving wat al snel veranderde in rosten. De looproute werd steiler en steeds vaker moesten we klimmen en klauteren over rotsblokken, boomwortels en omgevallen boomstammen. De omgeving werd ruiger en het pad leidde ons na zo'n 2 uur lopen op een rotspunt met recht naar beneden lopende wanden (de diepte was duizelingwekkende). Op de bodem zagen we water.....dus daar moesten we naar toe. De afdaling was een spleet tussen de wanden in, klauterend over rotsblokken, stroken en wortels gingen we het grootste gedeelte kaarsrecht naar beneden. Veilig beneden aangekomen stonden we op de bodem van de canyon bij het water. De waterschoenen aangetrokken en ons een weg vervolgd. 

Gigantisch was de omgeving waar we doorheen liepen, hoge rotswanden, uitgesleten rotsblokken, watervalletjes gewoon geweldig. Niet veel later stonden we boven aan een rotsblok (ongeveer 5 meter hoog) waar we zonder hulpmiddel (lees touw) niet veilig vanaf konden komen, kortom ons eerste abseil avontuur kon beginnen. Het touw door het aangebrachte oog, broekje aan, touw bevestigen en dalen maar, echt een uitdaging!! Als ervaren abseilers ;) veilig geland onderaan de rots, we hadden het geflikt!!!

Vol goede moed weer op verder gegaan, maar al snel de volgende uitdaging!!! Een grote plas water die bedwongen moest worden, te diep voor alleen waterschoenen dus dat betekende zwemmen!! Omdat het water maar 7 graden was moesten de wetsuits worden aangetrokken, daar sta te dan midden in de wilderness bijna in je blootje. Maar ook dit obstakel bedwongen (maar wat was dat water koud) al was het droog over brengen van de rugzakken nog een hele kunst.

En weer door, de omgeving werd steeds indrukwekkender (wat een omgeving, en dan te bedenken dat je daar loopt met z'n 4e), wadend door waterstroompjes, poeltjes en smalle doorgangen aangekomen bij een narrow (een nauwe spleet tussen twee hoge rotswanden) bij het volgende obstakel "the bowling ball". Dit was een zeer nauwe spleet tussen twee rotswanden met een rond rotsblok die is blijven hangen. Normaal zou je daar onderdoor kunnen zwemmen maar moeder natuur had er voor gezorgd dat er twee boomstammen waren blijven steken, dus we moesten eroverheen!!! Maar eerst nog abseilen naar beneden, rustig aan langs gladde stenen met behulp van het touw in het water beland. Peter eerst gekeken wat de beste optie was om over de bal te geraken. Omdat ook de rugzakken droog over moesten komen had Corry het idee geopperd om een soort luchtbrug te maken (via het touw de tassen naar het rotsblok transporteren), een lumineus idee en geslaagd uitgevoerd!!! 

Uiteindelijk een klein uur later, verkleumd van her koude water, op vaste grond aangekomen. Iets verderop, middenin een een sprookjesachtig landschap, middenin een brede waterstroom op een rotsblok opgewarmd in de zon en gelijk gegeten (daar zit je dan in deze geweldige omgeving met je broodje kaas!!!).

Na zo'n 20 minuten weer verder gegaan (we zaten ongeveer op de helft en zo'n 6 uur onderweg) met onze tocht die steeds indrukwekkender werd. Na zo'n 15 minuten opnieuw een uitdaging een steile rots van zo'n 5 meter bijna recht naar beneden. Opnieuw abseilen dus!! Ondertussen waren we al redelijk geoefend dus ook dit obstakel overwonnen! Nadat we allemaal weer veilig waren "geland" weer verder en dan? Ja, the Subway geweldig gewoon een uitgesleten rots in de vorm van een tunnel, je kan bijna niet beschrijven hoe mooi dat eruit ziet. Overal water, kleuren, aangroei van alg en mos, kortom een belevenis om dat met eigen ogen te zien.

Maar lang konden we er niet van genieten omdat de tijd toch een spelbreker leek te worden, nog 5 kilometer te gaan en het was al kwart over 3 (in het donker wil je hier niet lopen). Inmiddels uit de Subway gelopen en dan denk je we zijn er bijna, niets is minder waar. Over de laatste 5 kilometer hebben we 3,5 uur gelopen deels door de rivier en verder klimmend en klauterend over grote rotsblokken om uiteindelijk het laatste uur 120 meter omhoog te klimmen richting de parkeerplaats waar we vanochtend de camper hadden achtergelaten. Om kwart voor 7 kwamen we zo goed als uitgeput aan bij de camper.

Alles ingeladen en richting Springdale gereden (zo'n 15 mijl terug) om de gehuurde spullen terug te brengen bij Zion Adventures. Weer terug naar de campground van gisteren (Zion River Resort). Bij het uitpakken van de rugzakken bleek dat Corry de kleine camera was verloren (echt balen), gelukkig hebben we nog genoeg andere foto's en filmpjes. Na een geweldig indrukwekkende dag rond 21:00 gaan slapen.

Foto's volgen later.

Groetjes van ons uit Virgin