Arch View Resort - Canyonlands NP (Willow Flat Campground) - 34 mijl

Om 8:30 gaan rijden na eerst een bakje te hebben gehaald bij de kampwinkel. Na 25 mijl aangekomen bij de ingang van Canyonlands NP. Bij de dienstdoende Ranger gevraagd wat verstanding was of een eenmalige entree van $10,- of een annual pass van $80,-. De Ranger adviseerde de eenmalige entree omdat alleen de parken in Utah open waren en dat voorlopig voor 10 dagen. Het zou kunnen dat na tien dagen de parken weer dicht zouden gaan (als er nog geen akkoord zou zijn). Als dit niet het geval zou zijn en we zouden besluiten alsnog een annual pass te kopen zou de $10,- in mindering worden gebracht, keuze was dus snel gemaakt.

Gelijk doorgereden naar Willow Flat Campground op zo'n 7 mijl van de ingang. Omdat er maar 12 plaatsen waren op deze campground en de enige in het park (aan deze kant dan) hopen op een plekje. Bij campground aangekomen bleek alleen plaats 4 nog beschikbaar, niet de grootste plek (de camper paste er precies in) maar gelijk maar voor 2 dagen vastgezet. Na het ontbijt (dat hadden we tenslotte nog niet gedaan) een trail uitgezocht welke we zouden gaan lopen. De keuze viel uiteindelijk op de Syncline trail, een trail van 8,3 mijl (13,3 km), de geschatte looptijd zou zijn 5-7 uur. Om half 11 vertrokken naar de 5 mijl verder gelegen Upheaval Dome. De camper geparkeerd en naar de start van de trail gelopen. De borden bij de start waren duidelijk "this trail is very strenuous, difficult to follow and recommended for experienced hikers. Geoefend als we zijn met volle moed begonnen aan de trail. 

Het begin van de trail ging licht naar beneden over een zandpadje, dan weer door opgedroogde rivierbeddingen. Na een zo'n 1,5 mijl steiler naar beneden en regelmatig klauterend over rotsblokken. De omgeving werd ruiger, aan weerskanten kaarsrechte rotswanden van zo'n 400-500 meter hoog (daar loop je dan met z'n drieën, hoe klein kan je je zelf voelen, zo prachtig). Lopend op het laagste punt van canyon is dan alles weer groen, bomen, struiken, water net of je door een oase loopt. Uiteindelijk na zo'n 5 mijl weer klimmen naar bijna de rand van de rim. Klimmend en klauteren op hoogte over rotsblokken en als je naar beneden kijkt alleen een steile afgrond (voorzichtigheid geboden). Na een spannende afdaling (best tricky als je weer naar beneden moet over losse, gladde stenen en zo de diepte in kijkt!). Na een klein uurtje weer veilig aangekomen op de bodem van de canyon, we waren nu 2,5 uur onderweg en nog 3,3 mijl te gaan. Het pad weer opgezocht (nou ja pad? Opgestapeld stenen zijn de markeringen van de trail dus af en toe best even zoeken!).

Even uitgerust van deze toch wel duizelingwekkende afdaling. Na een minuut 10 weer verder gegaan want op het eerder genoemde bord aan het begin van trail stond ook MORE HIKERS GET LOST ON THIS TRAIL THAN ANY OTHER TRAIL IN CANYONLANDS en geloof ons in het donker wil je hier niet meer lopen!

Na een kwartier aangekomen bij een bordje die aangaf dat er 3 kanten opgelopen kon worden, 1. De weg die we al afgelegd hadden, 2. Naar de crater, maar geen uitweg 3. Doorgaan met de de trail waar we mee bezig waren, de laatste gekozen want we wisten niet wat ons nog te wachten stond. Het eerste stuk was best even zoeken want de opgestapelde stenen waren moeilijk te vinden, uiteindelijk toch het juiste spoor weer gevonden. Na een uur ging de trail duidelijk omhoog en dat hebben we geweten, bijna loodrecht naar boven met een stijgingspercentage van (zo leek het) 90% (volgens Johan zou het ook 100% zijn), pffff. De rand van de rim was wel in zicht dus dachten we dat dat het eindstation wel zou zijn, niets leek minder waar!!!!!!! Ben je boven, liggen er gewoon nog 3 pukkeltje achter, dus weer omhoog. Uiteindelijk ruim 6 uur na de start van de trail nagenoeg uitgeput aangekomen op de parkeerplaats. But, WE DID IT!!!!

Nog even als beloning een biertje genomen (die smaakte heeeeeeel lekker!!!) en toen terug naar de campground. Met minimaal water een douche genomen in de camper (zuinig met water want we staan hier nog een dag) en een kampvuurtje aangestoken (en de welbekende borrel). Omdat er nogal want wind stond en de eerste onweersbuien zich aandiende naar binnen gegaan. Inmiddels vielen de druppels losjes op de camper dus na zo'n inspannende en spectaculaire dag tijd om naar bed te gaan. Om 20:00 uur was het stil in de camper en lagen we in diepe rust.

Morgen een nieuwe trail.

Groeten uit het ongelofelijk mooi Canyonlands, Utah